ΟΙ  ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ  ΚΛΑΙΝΕ;

Στη μάχη για την αναδιανομή του πλούτου, η ακόρεστη δίψα του κεφαλαίου για πλουτισμό, δε δίστασε να παραβιάσει ακόμα και το Ναό (τράπεζα), όπου μέχρι χθες φύλασσε το ύψιστο και θεοποιημένο αγαθό του, το χρήμα.

   Ξαφνιασμένοι οι θιασώτες της ελεύθερης οικονομίας, από την επίθεση στους θεμελιώδεις  θεσμούς του καπιταλισμού, έσπευσαν να διαμαρτυρηθούν με κλάματα και  οργή, επικαλούμενοι πάντα τις λαϊκές καταθέσεις,  γιατί το μακρύ χέρι του κεφαλαίου τους πλησίασε επικίνδυνα  και επιπλέον ανέτρεπε τη θεμελιώδη αρχή του καπιταλισμού την ατομική ιδιοκτησία στη μορφή του χρήματος.

    Δεν είναι η πρώτη φορά που, οι κεφαλαιοκράτες αλληλοτρώγονται, και αφού τελείωσαν τα βοσκοτόπια του καπιταλισμού,  μπήκαν  στα εγχώρια βοσκοτόπια, (Z.Baumann) και άρχισαν  να τρώνε  τα παιδιά της ίδιας τους της οικογένειας.  Το κεφάλαιο δεν  ξεχωρίζει τον  κόσμο σε φίλους και εχθρούς, σε φτωχούς και πλούσιους, σε ξένους και συγγενείς, παρά μόνο σε δυνατούς και αδύνατους, και σ’ αυτή τη βάση  χτίζουν  και τις συμμαχίες.

    Η αμηχανία που προκλήθηκε, από την απόφαση  του  Γιούροκρούπ για την Κύπρο, θα ήταν για γέλια, αν δεν υπήρχε  πίσω απο τη ληστεία  ένας λαός.

     ΠΑΣΟΚ: Ήταν ιστορικό λάθος η απόφαση.

     Ν.Δ.:  Ο Στουρνάρας ψήφισε την λάθος απόφαση, επειδή η Κυπριακή κυβέρνηση την ψήφισε. Η Ελλάδα συντάσσεται με τις αποφάσεις της Κύπρου.

    ΒΟΥΛΗ ΚΥΠΡΟΥ: Ψήφισε όχι στη λάθος απόφαση.

    Ν.Δ.:  Η Κυπριακή βουλή δεν έπρεπε να ψηφίσει όχι.  (Τώρα δε συντάσσεται);

   ΣΥΡΙΖΑ: Συγχαίρει τον κυπριακό Λαό για το μεγαλοπρεπές όχι απέναντι στους ληστές του Βορά. Και συντάσσεται με τον αδελφό Λαό. (Βέβαια, το όχι αποδείχτηκε λίγο και χωρίς συνέχεια απέναντι στο αρπακτικό κεφάλαιο. Και ο δρόμος για τη «δημιουργική καταστροφή» συνεχίστηκε)

   Όταν κούρευαν τους μισθούς και τις συντάξεις κατά 30 και 40%, το χαράτσι που επέβαλαν και στα πιο φτωχά νοικοκυριά, (δηλαδή στο υστέρημα του λαού), ούτε έκλαψαν ούτε και πανικοβλήθηκαν, όπως τώρα με το κούρεμα  των αποθεμάτων του λαού στην Κύπρο.     

    Σ' αυτό το μοτίβο γίνονται σχεδόν όλες οι αντιπαραθέσεις του πολιτικού κόσμου. Ψέματα, υποκρισίες, υπερβολές, κουκουλώματα, υποσχέσεις, και διαπιστώσεις. είναι τα επιχειρήματά τους.
      Σ' αυτή τη διαμάχη παίρνει και το ΚΚΕ μέρος. Βέβαια, για να πούμε και του στραβού  το δίκαιο, το ΚΚΕ συχνά προσπαθεί να φέρει το ζήτημα στη φιλοσοφική του βάση,"Σπειροειδής ανάπτυξη και πρόοδος της κοινωνίας" ή σοσιαλιστικός τρόπος ανάπτυξης", αλλά οι συνομιλητές τους εύκολα τους επαναφέρουν στη σημερινή πραγματικότητα, λέγοντας πως ο σοσιαλισμός δεν άντεξε και κατέρρευσε από μόνος του. Το   δυσάρεστο για τους Λαούς είναι, που δεν μπαίνουν  στον κόπο να αναζητήσουν άλλης μορφής κοινωνία.    

       Αν νομίζουν ότι, το δόγμα «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», ό,τι  δηλαδή  ισχύει στον καπιταλισμό, θα υιοθετηθεί από τον  εργαζόμενο λαό είναι γελασμένοι. Οι υπέρτατες αξίες, όπως η αλληλεγγύη, η συμπαράσταση, η αγωνιστικότητα, και η ενημέρωση, θα αναδειχτούν, ώστε η μελλοντική κοινωνία θα έχει σαν θεμέλια τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία, και όχι τον πλουτισμό  και τις διακρίσεις.
 Δεν μπορεί! ο Λαός κάποια στιγμή θα βρει το δρόμο του και θα αναδείξει την ηγεσία του.