ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ

Δυο έννοιες, που πάνε πάντοτε μαζί,από τότε που ο άνθρωπος άρχισε να σκέφτεται.
Πότε μπαίνει η μια μπροστά και πότε η άλλη.
Άλωτε πάλι να σκεπάζει η μία την άλλη।
Πολλές κοινωνίες επέζησαν και αναπτύχθηκαν, με ψεύτικες ιδεολογίες, που σιγά -σιγά έγιναν κανόνες। Και με τα χρόνια κάθε γενιά πρόσθετε ένα ακόμα ψέμα,στην ιδεολογία,
για να συμπληρωθεί και να προσαρμοστεί στις καινούργιες απαιτήσεις της ζωής
Βέβαια στο παρελθόν έγιναν και μεγάλες ανατροπές, όπως η θρησκεία, που για να επικρατήσει χρειάστηκαν πολλοί αιώνες.
Η αλήθεια ήταν πάντοτε γνώμονας και οδηγός. Στο τέλος κατάφεραν
να μας πείσουν, ότι η Αλήθεια είναι, το σωστό, το καλό, το τίμιο,
το δίκαιο, το ανθρώπινο και το συμφέρον του Λαού, και το αποδεχτήκαμε.
Αντίθετα το ψέμα, μαζί με την κόρη της την υποκρισία, είναι το κακό,
το ανέντιμο,το άδικο,κλπ। Αφού λοιπόν εδώ και χιλιάδες χρόνια,
αποδεχτήκαμε την ΑΛΗΘΕΙΑ σαν αξίωμα στη ζωή μας, γιατί δεν έγινε
έννοια αυτονόητη; γιατί πρέπει να την προβάλλουν οι πολιτικοί μας
κάθε τόσο; Ίσως για να επιτύχουν κάποια ισορροπία ανάμεσα στο ψέμα
και την αλήθεια, επειδή στην πράξη υπερισχύει το ΨΈΜΑ; Όσο πιο πολύ
προβάλλεις την αλήθεια τόσο πιο μεγάλα ψέματα μπορείς να περάσεις।
Τι να πρωτοθυμηθούμε από τα μεγάλα λόγια, προεκλογικά και μετεκλογικά,
του ΠΑΣΟΚ, για αναδιανομή του πλούτου υπέρ των φτωχών και τελικά έγινε
υπέρ των πλουσίων। Να θυμηθούμε τους όρκους του ΠΑΣΟΚ ,πως δεν ζητάμε
χρήματα, αλλά εμπιστοσύνη, και σήμερα παρακαλάμε για τριάντα δις; Να θυμηθούμε
την συνηθισμένη έκφραση, δεν πρόκειται να γίνει ανασχηματισμός, και την επομένη
γίνεται;
Ένα ακόμα ψέμα έρχεται να προστεθεί στη ζωή μας.
Άγαλμα 250 χιλιάδων ΕΥΡΩ , (του εθνάρχη), στήνεται στην πλατεία Αριστοτέλους।
Πρόκειται για τον άνθρωπο, που η ελληνική ιστορία, στην περίοδο της γερμανικής
κατοχής δεν είχε να γράψει τίποτα, την στιγμή που πατριώτες έχυναν το αίμα τους,
από τις σφαίρες των κατακτητών।
Είναι αυτός που, το πενήντα εννέα και το εξήντα, υπόγραψε σαν πρωθυπουργός μαζί
με τον τουρκοκύπριο ηγέτη και τον Άγγλο, την καταδίκη της Κύπρου।
Είναι αυτός, που αυτήν την περίοδο δίνει χάρη στον καταδικασμένο Μάξ Μέρτεν,
τον [Δήμιο της Θεσσαλονίκης], τον απελαύνει και μόλις έφτασε ο Μέρτεν στην Γερμανία ομολογεί, ότι συνεργάστηκε μαζί του στην διάρκεια της κατοχής।
Είναι αυτός που το εξήνταένα δραπετεύει, με ψεύτικο διαβατήριο, στη Γαλλία
φοβούμενος να αντιμετωπίσει την δύσκολη κατάσταση της εποχής।
Είναι αυτός , που η πρωθυπουργία του, στηρίζονταν στα εκλογικά μαγειρέματα
στο παρακράτος και το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων.
Είναι αυτός, που κατά την εφταετία δεν είπε κουβέντα, άφησε τους άλλους να σκοτώνονται।
Είναι αυτός, που μας έβαλε στην ΕΟΚ (ΕΕ) το ογδόντα και σήμερα εισπράττουμε τα
χαστούκια της ΕΕ।
Κάπως έτσι γίνονται οι ΕΘΝΑΡΧΕΣ,οι ΗΡΩΕΣ, και τα ΙΝΔΑΛΜΑΤΑ, στην κοινωνία μας.
Δεν θέλω να αναφέρω ούτε το όνομάτου και δεν θα πιώ ξανά καφέ στην πλατεία Αριστοτέλους, για να μην τον βλέπω.